Welke antwoord geef jij als iemand vraagt: hoe gaat het met je? Ben jij iemand met wie het altijd goed gaat, hoe je je ook voelt? OF voel je je altijd goed en fijn (bofferd! Maar dat gun ik je van harte). Ik vind het een lastige vraag om te beantwoorden. Het liefst zeg ik dat het goed gaat, maar de werkelijkheid is wat complexer. Ik kreeg de vraag via de mail. Ik denk wel dat het belangrijk is om (voor jezelf in ieder geval) te weten hoe het gaat en dat te delen met een ander.Â
Regen en donker
Het was een regenachtige dag, gisteren. Het begon redelijk zonnig en droog, maar het werd al snel donker en kwam de regen met bakken uit de lucht. Na de mislukking van het blaadjes vegen, moest ik rennen om het wasrek binnen te halen (na een deel van het wasgoed uit de planten gevist te hebben). Ik voelde me al dagen niet lekker: hard gewerkt en veel privé gedoe. Vrijdag zegde ik al mijn afspraken af om mezelf wat rust aan mijn hoofd te gunnen (ik heb geleerd dat ik dat moet doen als het nodig is, om erger te voorkomen, hoe lastig en moeilijk ik dat ook vind).
Toenemende dipperigheid
Ik realiseerde me dat ik drie jaar geleden in de kliniek zat in verband met mijn depressie. Ik mocht één nacht per week naar huis. Het voelde als zo’n dag, dat ik even thuis was en straks weer terug moest naar de GGZ. Ik herinnerde me weer hoe slecht ik me voelde en hoe blij ik was met zo’n nacht en deel van een dag thuis. De warmte daar, de aanwezigheid van gezin en dieren. De gezelligheid en de vrijheid. Ondanks alles. Ik wist dat ik terug moest, dat het beter voor me was, maar voelde dat het ook thuis goed kon zijn voor mij. Als ik maar goed luister naar mezelf.
Tot hier en niet verder
Het is genoeg, besloot ik. Vandaag doe ik niks meer. Ik zette de lichtjes op een vrolijke warme kleur en de muziek hard. Ik keek met mijn jongste zoon een film, lekker warm onder een deken. De haantjes zaten slapend op mijn schoot en keken me af en toe met half dichte ogen lodderig aan. Ik kreeg een mooie recensie binnen voor mijn nieuwe boek (hoera!!). Het zijn de kleine dingen die het hem doen, voor mij. Nou ja, klein…Â
Hoe gaat het met je?
Hoe gaat het met jou? Ik hoop van harte dat het goed gaat. Zo niet: praat erover, als je daar behoefte aan hebt. Spreek het uit, zeker als het langer duurt dan je lief is. Kijk wat helpt, bijvoorbeeld door het beantwoorden van de volgende vraag: wat maakt jou blij? Je kan het invullen op deze poster en ergens ophangen waar je het goed kan zien. Als herinnering. Als cadeau aan jezelf. Het helpt mij en ik denk dat het voor iedereen goed is. Maak het zo klein en haalbaar mogelijk, de dingen die je blij maken. Gun jezelf dat cadeau. Ik weet van mezelf dat het heus niet erg is als het even niet goed gaat met me. Zo is het leven, het hoort erbij. Ik deel het en ga aan de slag. Ik vertel het, zodat men weet dat ik ‘aan het werk ben’ en misschien wat minder snel reageer dan normaal. Enzo.
Hoe het met me gaat? Naar omstandigheden goed. Bedankt voor het vragen! Natuurlijk is het misschien niet leuk om te horen als het wat minder goed gaat met iemand, maar het kan die persoon erg helpen door het uit te spreken en te onderzoeken.
Veel groeten van Esther
Fijn om te lezen dat je je ondanks dippies toch wel goed voelt!
Soms overvalt me ineens een somber moment, bij mij zijn het gelukkig dan maar alleen momenten. Maar het zijn vaak wel stomme momenten. Als ik het druk heb, als ik alleen 300 kilometer in m’n auto zit (dan zet ik dus snel muziek op om weer vrolijk te worden, ik rijd niet altijd met muziek aan). Soms vraag ik me af of ik nog wel gevoel heb… (maar ik weet dat dat wel zo is) als ik naar mijn idee anders reageer op een naar bericht dan “normaal” zou zijn. Wat zijn gevoelens toch ingewikkelde systemen!
Beste Eshter, het is heel goed om een stap terug te doen als het even niet gaat. En vooral heel fijn dat het lukt om dat op tijd bij jezelf te herkennen. Ik heb daar ook heel veel moeite mee, en ben daar door een aantal jaren in een heftige burn out terecht gekomen. Nu ken ik de signalen die aangeven dat het genoeg is en kan ik gelukkig meestal op tijd bijsturen, maar het blijft een leerproces. Heel veel sterkte met jouw leerproces en geniet van zoveel mogelijk kleine dingen en gun het jezelf. Liefs Yvonne
Lieve Esther,
Ik ben hooggevoelig en ik herken in mezelf de donkere momenten van depressiviteit die soms zomaar toeslaan. Ik ken ook de zonnige kanten van mijn gevoeligheid zoals mijn inlevingsvermogen. Ik begrijp mijn gevoelswereld en kan me ook inleven in jouw wereld van stemmingen. De laatste tijd ben ik mijn creatieve kant aan het ontdekken. Ze brengen me inzicht en wonderlijke momenten.
Ik zie ook jouw creatieve kwaliteiten (en van je kinderen). Wat een talent ben jij! Je creatieve uitingen ze zijn bijzonder, dat maakt jou speciaal. Die kwaliteit geeft jou steun bemerk ik maar niet alleen jou ook de mensen die zich bij jou aansluiten in schrijven en andere creatieve uitingen. Zie eens naar de mensen die je in liefde omringen. Zoooo bijzonder.
Liefs
Guus
Heel veel dank Guus! Je bericht ontroert me!