Er komt regelmatig een reactie op mijn nieuwsbrief over tekenen en creatief zijn, wat ik erg leuk vind! Een aantal keer al kreeg ik de vraag waar ik heb leren tekenen, want ‘ik wil net zo kunnen tekenen als jij’.
Tekenen, mijn eerste stappen
Allereerst is het belangrijk te vermelden dat ik een techneut ben. Als vijftienjarige puber begon ik op de MTS in Breda en deed daar de opleiding weg- en waterbouwkunde. Tegenwoordig is dat zoiets. Ik heb geleerd om wegen, viaducten, bruggen, verkeerslichtinstallaties en riolering te ontwerpen, onder andere. Ja, echt waar! Op de MTS heb ik technisch leren tekenen, op kalkpapier met een inktpen. Verkeerde lijnen krabde ik weg met een scheermesje. Die gebruikte ik veelvuldig, want er ging nog wel eens iets mis.
Technisch tekenen
Op de HTS leerde ik omgaan met het technisch tekenprogramma AutoCad en ook in mijn eerste baan, bij een ingenieursbureau, gebruikte ik dat veel voor het tekenen van wapeningsnetten voor in betonnen vloeren en dat soort zaken. Tekenen dus, maar heel wat anders dan wat ik nu doe. Deze ontwikkeling werd ingeluid door een bijzondere gebeurtenis: de geboorte van mijn zoons in 2005 en 2006.
Depressie verleden
Vanaf mijn 25e zijn bij mij regelmatig depressies vastgesteld, achteraf mede te relateren aan een niet onderkende diagnose autisme (die is twee jaar geleden geworden, eindelijk!) Ja, ik ben daar open over, omdat ik vind dat ik me er niet voor hoef te schamen. Het zijn de dingen die bij het leven horen en waar je mee om moet (leren) gaan. In een poging daartoe kwam ik bij een creatief therapeut terecht, omdat na de geboorte van mijn zoon de depressieklachten toenamen, ondanks mijn blijheid over zijn geboorte. Dat heeft mijn leven veranderd. Bij haar bleek dat ik kon tekenen! En dat ik het erg leuk en ontspannend vond om het te doen.
Opleiding tot kunstzinnig dynamisch coach
Ik volgde de vierjarige opleiding tot kunstzinnig dynamisch coach. De specialisatie voor kinderen kon ik helaas niet doen door het tijdstip waarop die gegeven werd, maar ik wilde dat wel graag als focuspunt. Eén van de doelen die ik had bij die opleiding was het vinden van mijn eigen tekenstijl. Ik deed de (intuïtieve) opdrachten en ging op onderzoek uit, samen met mijn schoolgenoten. Ontdekte vele kunstenaars waaronder Miro en later ook Hundertwasser. Ik tekende zo veel mogelijk, omdat ik merkte dat het me ontspande en ik daardoor emoties weer kon geven waarvan ik het lastig vond om ze uit te spreken (twee jaar geleden kreeg ik de diagnose autisme, dat kan er zeker mee te maken hebben).
Tip 1: vind je eigen stijl
Hoe je tekent is net als je handschrift: uniek. Iedereen heeft een eigen stijl. Ze zeggen van mijn tekeningen regelmatig dat ze uit duizenden te herkennen zijn. Dat vind ik een compliment. Ga dus ook op zoek wat jij mooi vindt en wat je kan.
Tip 2: niet te kritisch
Wat is jouw doel bij het tekenen? Bij mij met name ontspanning, stemming veranderen, boodschap overbrengen (bijvoorbeeld in een boek). Als het aan mij had gelegen, waren veel van mijn boeken niet verschenen, omdat ik ze niet goed genoeg vind. Gelukkig is dat negatieve gevoel in de laatste jaren wat afgenomen, ook omdat ik hard heb gewerkt (en blijf werken) aan het ontwikkelen van mijn tekenvaardigheden. Zo heb ik een aantal cursussen gevolgd bij gerenommeerde illustratoren. Erg leuk om te doen en ervaringen uit te wisselen. Dus bepaal jouw doel en een redelijke lathoogte voor dat moment. Hoger leggen kan altijd nog.
Tip 3: zoek tekeninspiratie
Kijk eens hoe andere illustratoren een tekening opzetten. Daar kan je veel van leren. Welke materialen gebruiken ze? Hoe is een tekening ingedeeld? Wat spreekt je aan, maar ook: wat niet? Ook ik kan veel niet wat ik wel graag zou willen kunnen, dus ik blijf oefenen en leren. Wie weet, over tien jaar …
Bonustip tekenen
Ik heb nog veel leuke tekenverrassingen op stapel staan. Schrijf je dus vooral in voor de nieuwsbrief als je je tekenvaardigheden wil verbeteren.
Meer lezen? Dit was mijn antwoord op een eerdere vraag.